Ślepy Pies

Tuż po opuszczeniu pierwszego, bezpiecznego miejsca na Kordonie mamy okazję zobaczyć, co druga katastrofa i działania Świadomości-Z zrobiły z okolicznymi psami. Ślepe psy nie są najsilniejszymi mutantami, jakie staną na naszej drodze, ale w większej grupie są w stanie zabić nawet doświadczonego stalkera. Jak powstały?

Psy udomowione zostały bardzo dawno temu, jak mówiliśmy w materiale na temat udomowionych zwierząt w Stalkerze. To, że w trakcie pierwszej katastrofy było ich na terenie Strefy Wykluczenia całkiem sporo, to jedno. Natomiast to, że po drugiej katastrofie większość dzieli podobne mutacje, sposób zachowania i rasę sugeruje, że nie są to wcale zwyczajne Burki i Azory pozostawione przez uciekających mieszkańców – ślepe psy zostały wyhodowane w laboratoriach Świadomości-Z.

Zabawa genami

Pies dla naszych przodków był wygodnym towarzyszem z wielu różnych powodów – jednym z nich było to, że sprawdzał się wspaniale jako stróż, co zresztą wykorzystywane jest przez nas współcześnie. Naukowcy prowadzący w Zonie eksperymenty potrzebowali jednak czegoś więcej, niż zwykłego czworonoga strzegącego tajemnic podziemnych placówek, dlatego rozpoczęli zakrojone na szeroką skalę eksperymenty, w których podstawowym czynnikiem mutagennym było wprowadzenie do ciał udomowionych psów genów ich dzikich krewniaków, celem wykazania oczywistych różnic pomiędzy nimi, co doprowadziło do swoistej ewolucji regresywnej – te odruchy, które wcześniej były rozwinięte w większym stopniu, zostały zastąpione tymi o wiele bardziej prymitywnymi.

Cały eksperyment dało się w miarę łatwo kontrolować, jednak kiedy nadeszła druga katastrofa w elektrowni, zmutowane psy wydostały się z placówek badawczych i niemalże natychmiast zaczęły krzyżować się ze swoimi zdziczałymi krewniakami. Wynikiem tego były dalsze zmiany fenotypu zwierzęcia, postępujące w każdym pokoleniu coraz szybciej. Tych, do czasu rozpoczęcia fabuły Cienia Czarnobyla, było aż 7, z czego każde przejawiało nieco inne zdolności i posiadało odmienne mutacje. W dodatku z uwagi na ogromną różnorodność materiału genetycznego pierwszego pokolenia poddawanego eksperymentom, zwierzęta posiadają uśpione geny, uaktywniające się np. wtedy, gdy zachodzi potrzeba przystosowania do nowych warunków.

Anomalna ewolucja psów

Wraz ze zmianami hormonalnymi, zmieniły się także wszystkie układy w ciele zwierzęcia. Szkielet, a także funkcjonalność oraz działanie układów mięśniowego i szkieletowego właściwie bardziej przypomina hienę, niż przeciętnego psa. Stworzenia są też, jak sama nazwa wskazuje, całkowicie ślepe. Już w pierwszym pokoleniu wzrok przestał być dla nich istotny podczas badania otoczenia, a wraz z rozwojem gatunku jego rola coraz bardziej malała. Mimo tego mutanty bez problemu omijają anomalie, ogniska promieniowania i inne, niewidoczne gołym okiem niebezpieczeństwa. Kosztem utraty wzroku, wzmocniły się także ich pozostałe zmysły, jak również – w pewnym sensie – wykształciły zupełnie nowe.

Jak wszystkie istoty zamieszkujące Zonę, także ślepe psy dysponują zdolnościami telepatycznymi. Tyle, że mówimy tutaj raczej o czymś na kształt tego, czym miały charakteryzować się szczury – pewnego rodzaju inteligencji zbiorowej, dzięki którym stada odnoszą lepsze rezultaty niż osobniki żyjące samotnie. Grupy ślepych psów są z reguły pozbawione lidera i prowadzą koczowniczy tryb życia, z reguły unikając powrotu do poprzednich siedlisk. Czasami zdarza się je spotykać w większych grupach skupionych nie wokół samca alfa, a Nibypsa lub większej ilości Nibypsów, z którymi polują w protokooperacji.

Ciężko stwierdzić czy są zwierzętami nocnymi czy dziennymi – decydują się na atak niezależnie od pory dnia i robią to tylko w trzech przypadkach: kiedy czują się wystarczająco pewnie, kiedy są głodne lub wyczują intruza na zajmowanym przez siebie obecnie terenie. Ich agresja nie jest jednak większa niż tchórzostwo; kiedy w trakcie walki kilka osobników padnie, a stado straci tym samym przewagę, pozostałe najczęściej wybierają ucieczkę, zamiast dalszej walki.

Pieskie życie

Ślepe psy żywią się przede wszystkim szczurami i Tuszkanami, a także padliną pozostałych stworzeń spotykanych na terenie Strefy Wykluczenia. Naukowcom nie udało się tego całkowicie zgłębić, ale mutanty z jakiegoś powodu unikają Snorków – schodzą im z drogi, zazwyczaj nawet nie podejmując walki. Podobnie robią z ludźmi, z zasady unikając stalkerów. Wyjątkiem jest sytuacja, w której ludzie zapuszczają się zbyt blisko siedziby ślepych psów. Choć z początku zazwyczaj uciekają, po chwili wracają ze skoordynowanym planem ataku. Z silniejszym przeciwnikiem prawie nigdy nie walczą pojedynczo – preferują rzucać się na niego po dwa lub trzy osobniki, zwiększając tym samym swoje szanse na zwycięstwo.

Wśród mutantów rozróżniamy kilka typów, jakie być może wiążą się z pokoleniem, z którego się wywodzą. Pierwszy, najbardziej zdziczały gatunek, jest jednocześnie najsłabszy i najbardziej płochliwy, a spotkamy go najczęściej na południowych rubieżach Strefy. Albinosy są już bardziej agresywne – oprócz koloru, rozpoznamy je także po ropiejących ranach, pokrywających całe ich ciała. Najbardziej agresywnym i zdecydowanie najgroźniejszym przedstawicielem gatunku jest natomiast pies przypominający zmutowanego bullteriera. Prawda jest jednak taka, że ostatecznie psy różnią się głównie używaną teksturą, a 4 różne modele, powstałe niemal na samym początku prac nad Cieniem Czarnobyla, z niewiadomych przyczyn nigdy nie zostały wykorzystane. Jeden z nowych, nieco przerobionych modeli pojawia się w zasobach Zewu Prypeci, ale w samej grze już go nie uświadczymy.

Na południowych obszarach Strefy ślepe psy są zdecydowanie najczęściej spotykanym gatunkiem mutantów i tak miało być od czasu stworzenia pierwszych koncepcji Stalkera. Świadomi upierdliwości mutanta twórcy, postanowili nas jednak nagrodzić za postępy – w dokumentach projektowych znajdziemy zapis, że według starej fabuły po zabiciu przywódcy Burerów ślepe psy – z jakiegoś powodu wyjątkowo niechętne Burerom – w ramach podziękowań stawały się dla gracza neutralne.

Wolisz wideo? Sprawdź nasz kanał: