Jantar

Broszura prezentująca założenia gry, noszącej jeszcze miano Stalker: Oblivion Lost, informuje nas o istnieniu ekspedycji naukowej, której siedzibą jest obóz pośród piaszczystych wydm „czarnej rzeki”. Prócz organizowania wypraw, naukowcy zajmują się handlem ze stalkerami – sprzedają wyjątkowo drogie i profesjonalne wyposażenie, z chęcią skupują też artefakty oraz części mutantów. Ten lakoniczny opis dotyczy lokacji, która ostatecznie stanie się wyschniętym korytem rzeki Jantar, które wszyscy pamiętamy z pełnej wersji zarówno Cienia Czarnobyla, jak i Czystego Nieba.

W 2002 roku w dokumentach projektowych wcześniejsza Czarna Rzeka zmienia nazwę, stając się Żółtym Jeziorem lub Jeziorem Jantar. Formułują się plany dotyczące lokacji, a w okolicach 25 września pojawia się idea zainfekowanego zbiornika, zaśmieconego gruzami okolicznych budynków przemysłowych. Wejście do niego oznacza niechybną śmierć. Jedno z zadań, jakie planowano w ramach starej fabuły miało jednak na nas wymusić jego zbadanie…

„(…) W samym środku żółtego jeziora stoi budynek o nieokreślonym przeznaczeniu. W piwnicach jedna ze ścian jest zburzona, a korytarz prowadzi w nieokreślonym kierunku. Tam, w ciemności, czyha Istota we Mgle, wywierająca wpływ na całą Zonę”.

W dokumencie z 29 listopada 2002 zadanie z Istotą we Mgle zostaje opisane dokładniej: wyjaśniono, że jest to mutant o bliżej nieokreślonej formie, posiadający zdolność telepatycznego kontrolowania swoich niewolników. Coś podobnego do Kontrolera, ale zdecydowanie bardziej złowrogiego. Na tym etapie spotkanie z Istotą zamiast standardowej walki, było oskryptowaną wycieczką po ogromnych pomieszczeniach z okazjonalnymi, wywoływanymi przez mutanta halucynacjami, zabierającymi nas w inne części Zony i stawiającymi przed nami zagadki natury logicznej.

W międzyczasie, 22 lutego 2003 Jurij Pietrowski zaczyna pracę nad prototypem poziomu, na którym znajdzie się ów straszne stworzenie. Pierwsza wersja była nizinnym terenem, otoczonym częściowo wzgórzami, a jej centralny punkt stanowiło oczywiście jezioro – a właściwie kilka błotnistych bajor, które z niego pozostały. Z północy na południe biegnie wąska droga okrążająca wzgórza. U stóp jednego z nich Jurij umieszcza nieduże gospodarstwo, składające się z jednego domu i stodoły.

Przy brzegu jeziora znaleźć się miał „tymczasowy obóz naukowców” – nie wiemy, czy był to znany z finalnej gry bunkier, czy coś, jak sama nazwa wskazuje, bardziej tymczasowego. Teren ekspedycji kontrolowało wojsko, a helikoptery na bieżąco dostarczały niezbędne do badań i przeżycia surowce.

Przygotowano dwie funkcjonalne wersje – 4 marca i 12 marca 2003 roku, jednak z uwagi na uszkodzenie plików nie można uruchomić żadnej z nich. Po prototypowym Jantarze, czy też jeszcze Czarnej Rzece, została nam więc tylko wstępna mapa lokacji, którą zobaczyć możecie po prawej stronie.

Wiaczesław Gonczarenko dołącza do firmy niedługo później i niemal natychmiast po zatrudnieniu (12 maja 2003) przystępuje do pracy nad Jantarem. Jego zadaniem testowym było zaprojektowanie podziemi z Istotą we Mgle – część nadziemna była równie obszerna co podziemna i choć pomiędzy nimi nie było ekranu ładowania, jedna osoba miałaby naprawdę duży problem z przygotowaniem wszystkiego samodzielnie. Rezultaty osiągnięte przez Wiaczesława były na tyle dobre, że został wyznaczony do dokończenia poziomu.

Dokumenty z 24 kwietnia 2003 mówią o licznych zadaniach pobocznych nad Jantarem. Pojawia się w nich też Z-06 – opuszczone polowe laboratorium. Istota we Mgle zamiast cienistej, nieokreślonej formy jaką miała na początku, staje się galaretowatym tworem zamkniętym w pancernym zbiorniku. W sierpniu Gonczarenko rozpoczął tworzenie lokacji od zera, posiłkując się przygotowanym na potrzeby wprowadzonych nowości szkicem. I tak nad Jantarem pojawiła się wioska z wieżą ciśnień, górującą nad okolicą. Osiedle składa się z 20 domów, z czego 10 jest zrujnowanych. Wizualnie przypomina znaną z Magazynów Wojskowych Wioskę Pijawek, jednak to ta nad Jantarem pojawiła się jako pierwsza. Na wschód stąd, na niewielkim półwyspie stają ceglane chaty rybackie. Struktura poziomu wymusiła stworzenie kładek i mostów pomiędzy niezalanymi elementami lokacji – obecny stan wód przypomina bardziej radioaktywną kałużę niż jezioro co nie oznacza, że przed drugą katastrofą było tak samo. Po wstępnym wypełnieniu lokacji, 12 września rozpoczęły się prace nad obozem naukowców. Pojawiają się niewielkie baraki, stacja rozładunku oraz reflektory. Sam bunkier stanął pod koniec września, jeszcze bez tekstur. Następnie wymodelowano kompleks w centrum Jantaru – początkowo tylko jako pustą bryłę pozbawioną wnętrza.

Pod koniec września Wiaczesław skompilował pierwszą wersję, którą możemy oglądać w buildzie 1558, wydanym 6 października 2003 roku. Oprócz podziwiania pierwszych wersji lokacji, możemy po raz kolejny pojeździć różnymi pojazdami, jakie miały znaleźć się w grze. Wszystkie znajdują się na południe od obozu naukowców, na parkingu.

W październiku Jantar został skomunikowany z Barem oraz zaczęło się ostateczne dopracowywanie lokacji. Budynki wojskowe otrzymały wnętrze, powstał korytarz do miejsca przebywania Istoty we Mgle. Na początku listopada wyeksportowany poziom został uznany za zakończony, a Gonczarenko zajął się innymi projektami.

Bogdan Suprun, urodzony 26 stycznia 1984 roku, w wieku zaledwie 20 lat rozpoczął pracę w GSC.

„Poszedłem na spotkanie i pokazałem swoje prace. Oddzwonili do mnie kilka dni później z informacją, że chcą mnie zatrudnić. Nie byłem wtedy fanem Stalkera; nawet nie wiedziałem o istnieniu tego projektu (…)”

Zatrudnienie Bogdana zbiegło się w czasie z wprowadzeniem drobnych poprawek do Jantaru. I tak, po oswojeniu się z nową pracą, Suprun tworzy kolejną wioskę, zlokalizowaną na południowym wschodzie – tym razem modele nie zostały „pożyczone” z wcześniejszych projektów, a stworzone od zera. Tymczasem w jednym z dokumentów projektowych z marca 2004 czytamy, że Istota we Mgle stała się bioinstalacją o nazwie TBU-1, co oznacza, że – jak wiecie z naszej stalkerskiej osi wydarzeń – eksperymenty nad nią ruszyły jeszcze przed pierwszą katastrofą… W kwietniu rozbudowano podziemną część lokacji – Gonczarenko korzystał do tego celu głównie z geometrii tuneli pod fabryką Rostok.

Do lipca mapa wzbogacona zostaje o anteny satelitarne i betonowy szyb na centralnej wyspie. Pojawia się rurociąg, a w silnie skażonych wodach Jantaru osiadają zardzewiałe holowniki. W międzyczasie fabuła poszerza się o wątek współpracy naukowców z Barmanem, którzy zatrudniają Ducha celem spenetrowania podziemi Jantaru. Ten jednak nie wywiązuje się z kontraktu i kradnąc sprzęt pozwalający zbliżyć się do TBU-1, znika gdzieś na Wielkich Bagnach.

Aż do listopada geometria oraz zawartość poziomu nie uległa żadnym zmianom, nie licząc usunięcia wody, która następnie i tak została na moment przywrócona. Jantar pojawia się w buildzie 1935, jednak już na początku 2005 roku pojawia się pomysł poprawienia geometrii i rozdzielenia poziomów, wzorem Doliny Mroku i Agropromu, na część podziemną i naziemną. Gonczarenko, oddelegowany do prac nad uzbrojeniem, nie mógł zaangażować się w poprawki, ale znalazł czas by poprawić projekt hali z TBU-1, czyniąc ją bardziej przestronną.

Po kolejnym skompilowaniu Jantaru okazuje się, ze jest on za „ciężki” – modele były zbyt skomplikowane i było ich zbyt dużo, z drugiej strony niektóre (jak bunkier naukowców) nie zostały w pełni dokończone co pozwalało wysnuć wniosek, że wydajność będzie dalej spadać. Poza tym prototypowa bryła kompleksu wojskowego w centrum lokacji ciągle nie była dostosowana do przygotowanych później wnętrz. Próby zapanowania nad mnożącymi się w kolejnych testach błędami przerosły twórców i tak, w kwietniu 2005 roku, ta wersja Jantaru zostaje porzucona.

Wszystkie prace skupiają się na dokończeniu innego prototypu, powstającego równolegle od kilku miesięcy. Samo jezioro zmniejsza się znacząco, finalnie stając się gęsto zarośniętym, radioaktywnym bajorem pełnym anomalii. Na zachodnim brzegu umieszczony zostaje rozbity ciężki śmigłowiec transportowy Mi-6. Tuż obok staje bunkier naukowców przeniesiony niemalże 1:1 z poprzedniej wersji poziomu, a Krugłow i Sacharow stacjonujący w środku zostają jedynymi postaciami niezależnymi nad Jantarem. Choć lokacja zostaje ostatecznie połączona z Agropromem od południa, Dziczą od wschodu i Czerwonym Lasem od zachodu, w początkowej fazie produkcji istniała jeszcze droga do Martwego Miasta, znajdująca się prawdopodobnie tuż za bramą na północy kompleksu fabrycznego.

Ten przypuszczalnie nosi taką samą nazwę, jak lokacja. Większość budynków na przestronnym dziedzińcu jest otwarta, jednak część zakładu to tylko umieszczona poza terenem dostępnym dla gracza dekoracja. Wejście do podziemnych tuneli zostaje umieszczone centralnej budowli. Pojawia się inny koncept podziemi, bardziej zbliżony do tego, co widzieliśmy w X18 – ciasnego laboratorium podzielonego na trzy piętra i stopniowania poziomu trudności wraz z posuwaniem się dalej oraz spotkaniem z „bossem” na samym końcu – w tym wypadku z TBU-1, czyli Pseudo-Mózgiem, sztucznie stworzonym emiterem psionicznym, będącym sukcesorem Istoty we Mgle. W ten sposób do grudnia 2005 roku dotychczasowe podziemia zostały zastąpione laboratorium X16 jakie zwiedziliśmy w Cieniu Czarnobyla, a na wschód od fabryki umieszczono koparkę, betonowe płyty i garaże oraz inne obiekty czysto dekoracyjne. Echem dawnych tuneli zostaje podziemny łącznik, którym uciekniemy z laboratorium. Jantar w tym wydaniu pojawił się 16 marca 2006 w buildzie 2571, a 2 sierpnia tego samego roku, także w buildzie 2588 . W tej formie, praktycznie niezmieniony, przetrwał aż do premiery.

Czarne Jezioro, Żółte Jezioro i Jezioro Jantar – ile nazw, tyle prototypów lokacji. Niestety, wiele doskonałych pomysłów okrojono z powodu zbyt małej mocy obliczeniowej ówczesnych komputerów, ale również ambicji GSC; chcąc stworzyć dzieło – nie bójmy się tego słowa – monumentalne, rzadko kiedy zwracali uwagę na aspekty techniczne produkcji, cały czas realizując założenia. Finalnie, jak w przypadku wielu innych składowych gry, z większości trzeba było zrezygnować.

Przedłużający się niemiłosiernie cykl produkcyjny Cienia Czarnobyla sprawił, że z przestrzennego, pełnego niebezpieczeństw i zróżnicowanych zabudowań poziomu, dostaliśmy wersję przyciętą na wymiar – usunięto tak naprawdę wszystkie elementy niezwiązane z główną linią fabularną, redukując teren po którym możemy operować do minimum. Niemniej, dzięki ograniczonym rozmiarom i licznym niebezpieczeństwom, jakie czyhają na nas w każdym zakątku poziomu, Jantar zapisał się w pamięci graczy jako jedna z bardziej klimatycznych lokacji.