Jantar

Jedna z lokacji, której forma diametralnie zmieniła się przed premierą Stalkera. Pierwotny Jantar był wielokrotnie większy oraz zintegrowany z laboratorium X16. Jak toczyły się dzieje lokacji, nim przybrała znaną nam formę?

Bodajże pierwsza broszura prezentująca założenia gry noszącej jeszcze miano Stalker: Oblivion Lost, informuje nas o istnieniu ekspedycji naukowej, której siedzibą jest obóz pośród piaszczystych wydm czegoś, co nazwano „czarną rzeką”. Prócz organizowania wypraw, naukowcy zajmują się tam handlem z lokalnymi poszukiwaczami przygód, zwanymi stalkerami – sprzedają im wyjątkowo drogie i profesjonalne wyposażenie, chętnie przyjmując w rozliczeniu artefakty lub części ciał mutantów z całej Zony. Ten lakoniczny opis dotyczy lokacji, która ostatecznie stanie się wyschniętym jeziorem Jantar, jakie wszyscy doskonale pamiętamy z pełnej wersji zarówno Cienia Czarnobyla, jak i Czystego Nieba.

Pierwsze szkice

Oryginalnie Jantar był pokrytą kilkoma pagórkami niziną, na której znaleźć można było mnóstwo obiektów infrastruktury pamiętającej czasy przed katastrofą. Liczne łodzie rybackie i kutry, jakie znajdziemy przeglądając oryginalną geometrię terenu świadczą o tym, że było to miejsce popularne wśród lokalnych rybaków. Jakiś czas później odkryto w okolicy złoża ropy naftowej, którą naturalnie zaczęto wydobywać. Życie kręciło się swoim starym, ustalonym rytmem aż do awarii w elektrowni, kiedy to część jeziora wyschła, otwierając nowe możliwości – tak podjęto decyzję o zbudowaniu tajnej placówki, wchodzącej w skład laboratoriów rozciągających się pod całą Zoną.

W 2002 roku widniejąca wcześniej w dokumentach projektowych „czarna rzeka” zmieniła nazwę, stając się „żółtym jeziorem” lub – zamiennie – „jeziorem Jantar”. Centralnym punktem lokacji i miejscem koniecznym do odwiedzenia w celu popchnięcia fabuły dalej miał być pewien zainfekowany zbiornik, przygnieciony przez gruzy okolicznych budynków przemysłowych. Wejście tam lub nawet zbliżenie się do niego oznaczać miało niechybną śmierć…

„W samym środku żółtego jeziora stoi budynek o nieokreślonym przeznaczeniu. W piwnicach jedna ze ścian jest zburzona, a korytarz prowadzi w nieokreślonym kierunku. Tam, w ciemności, czyha Istota we Mgle, wywierająca wpływ na całą Zonę”.

Pod koniec roku zadanie prowadzące do rozwikłania zagadki Istoty we Mgle zostaje opisane nieco dokładniej: okazuje się, że stwór posiada nieokreśloną formę i za pomocą oddziaływania telepatycznego kontroluje armię niewolników. U podstaw opis przypomina Kontrolera, ale w zdecydowanie bardziej złowrogiej formie. Na tym etapie walka z mutantem była kierowaną skryptami wycieczką po krętych pomieszczeniach podziemnego laboratorium z okazjonalnymi, wywoływanymi przez mutanta halucynacjami, zabierającymi nas w inne części Zony i stawiającymi przed nami zagadki logiczne – sprawne przemieszczanie się i umiejętność odróżnienia prawdy od fikcji miały być kluczowe w tym starciu.

23 lutego 2003 Jurij Pietrowski zaczyna pracę nad prototypem poziomu, na którym znajdzie się owe straszne stworzenie. Pierwsza wersja terenu była niziną, otoczonym częściowo wzgórzami, a jej centralny punkt stanowiło oczywiście jezioro – a właściwie kilka błotnistych bajor, które z niego pozostały. Z północy na południe biegła wąska droga okrążająca wzgórza, natomiast u stóp jednego z nich Jurij umieścił nieduże gospodarstwo, składające się z jednego domu i stodoły.

Przy brzegu wyschniętego koryta znaleźć się miał „tymczasowy obóz naukowców” – nie wiemy, czy był to znany z finalnej gry bunkier, czy coś, jak sama nazwa wskazuje, bardziej tymczasowego, ponieważ nie powstała żadna jego wizualizacja. Teren ekspedycji miał być pod całkowitą kontrolą wojska, a helikoptery na bieżąco dostarczać niezbędne do badań i przeżycia surowce.

Przygotowano dwie funkcjonalne wersje tego poziomu, datowane na 4 marca i 12 marca 2003 roku, jednak z uwagi na uszkodzenie plików nie można uruchomić żadnej z nich. Po prototypowym Jantarze, czy też jeszcze „czarnej rzece”, została nam więc tylko wstępna mapa lokacji.

Podziemne tunele

Niedługo później do GSC Game World dołączył Wiaczesław Gonczarenko i niemal natychmiast po zatrudnieniu przystąpił do pracy nad Jantarem. Jego zadaniem testowym było zaprojektowanie podziemi z Istotą we Mgle – problem polegał na tym, że część nadziemna była równie obszerna co podziemna i choć pomiędzy nimi nie było ekranu ładowania, jedna osoba miałaby naprawdę duży problem z zaprojektowaniem i zoptymalizowaniem tego. Rezultaty osiągnięte przez Wiaczesława były jednak na tyle dobre, że został wyznaczony do prowadzenia dalszych prac nad poziomem.

Miesiąc później, w dokumentach z 24 kwietnia 2003 znajdziemy wzmianki o licznych zadaniach pobocznych nad Jantarem. Po raz pierwszy pojawia się też Z-06, czyli polowe laboratorium, jakie w tej wersji miało być całkowicie opuszczone. Żyjąca gdzieś na dole Istota we Mgle ze wspomnianej nieokreślonej formy, jaką miała na początku, stała się galaretowatym tworem zamkniętym w wielkim, pancernym zbiorniku. W sierpniu Gonczarenko wziął lokację na warsztat kompleksowo – tworząc ją właściwie od zera i posiłkując się przygotowanymi na potrzeby planowanych nowości szkicami.

W ten sposób nad Jantarem pojawiła się wioska z górującą nad okolicą wieżą ciśnień. Stoi tu 20 domów, z czego połowa jest całkowicie zrujnowana. Choć osiedle wizualnie przypomina Wioskę Pijawek z Magazynów Wojskowych, to jednak powstało jako pierwsze.

Na wschód stąd, na niewielkim półwyspie stają ceglane chaty rybackie, by podkreślić oryginalny charakter tego miejsca. Struktura poziomu wymusza stworzenie systemu kładek i niewielkich mostów pomiędzy nie zalanymi elementami lokacji – obecny stan wód przypomina bardziej radioaktywną kałużę niż jezioro co nie oznacza, że przed drugą katastrofą było tak samo. Po wstępnym wypełnieniu Jantaru mniej więcej 12 września 2003 roku rozpoczęły się prace nad wspomnianym w pierwszym szkicu obozem naukowców. Na niedużym, prowizorycznie ogrodzonym terenie pojawiają się niewielkie baraki, stacja rozładunkowa oraz kilka reflektorów. Sam bunkier staje na swoim miejscu pod koniec miesiąca, ale nie ma jeszcze wszystkich tekstur. Gonczarenko i reszta zespołu zajmują się w tym czasie modelem kompleksu w centrum Jantaru, który przez dłuższy czas również pozostaje tylko pustą, pozbawioną wnętrza bryłą.

Pod koniec września Wiaczesław skompilował pierwszą wersję, którą możemy oglądać w buildzie 1558, stworzonym 6 października 2003 roku. Oprócz podziwiania pierwszych wersji lokacji, po raz kolejny dane nam jest pojeździć różnymi pojazdami jakie miały znaleźć się w grze. Wszystkie znajdują się na południe od obozu naukowców, na parkingu, ale jeśli mieliście wątpliwą przyjemność spróbować jeżdżenia pojazdami w Stalkerze to wiecie, że lepiej wierzyć nam na słowo, niż faktycznie próbować nimi jeździć.

Nowy kierunek

Bogdan Suprun, urodzony 26 stycznia 1984 roku, w wieku zaledwie 20 lat rozpoczął pracę w GSC. Po latach opisywał początki swojej pracy tak:

„Poszedłem na spotkanie i pokazałem swoje prace. Oddzwonili do mnie kilka dni później z informacją, że chcą mnie zatrudnić. Nie byłem wtedy fanem Stalkera; nawet nie wiedziałem o istnieniu tego projektu (…)”

Zatrudnienie Bogdana zbiegło się w czasie z wprowadzaniem drobnych poprawek do Jantaru. I tak, po oswojeniu się z nową pracą, Suprun stworzył kolejną wioskę, zlokalizowaną na południowym wschodzie – tym razem modele nie zostały „pożyczone” z wcześniejszych projektów, a stworzone od zera. W jednym z dokumentów projektowych z tego okresu zauważymy, że Istota we Mgle stała się bioinstalacją o nazwie TBU-1, a związane z nią eksperymenty ruszyły jeszcze przed pierwszą katastrofą, co znacznie wpłynęło na dalsze tworzenie lore. W kwietniu rozbudowano podziemną część lokacji – Gonczarenko wcześniej korzystał głównie z geometrii tuneli pod fabryką Rostok, które miały za mało szczegółów, by mogły trafić do gry.

Do lipca mapa wzbogacona zostaje o anteny satelitarne i betonowy szyb na centralnej wyspie. Pojawia się rurociąg, a w silnie skażonych wodach Jantaru osiadają zardzewiałe holowniki. Fabuła poszerza się o wątek współpracy naukowców z Barmanem, którzy zatrudniają Ducha celem spenetrowania podziemi Jantaru. Ten jednak nie wywiązuje się z kontraktu i kradnąc sprzęt pozwalający zbliżyć się do TBU-1, znika gdzieś na Wielkich Bagnach. Jak wiecie z pełnej wersji gry, te wydarzenia nie będą miały miejsca, a developerzy ostatecznie poprowadzą wątek Ducha w zupełnie inny sposób.

Aż do listopada geometria oraz zawartość poziomu nie uległa żadnym zmianom, nie licząc całkowitego usunięcia wody – jak być może pamiętacie z materiału poświęconego Kordonowi, X-Ray nie radził sobie z nią najlepiej, ale twórcy jeszcze przez jakiś czas próbowali eksperymentować z możliwościami silnika.

Jantar pojawia się w buildzie 1935, choć już na początku 2005 roku wypływa pomysł poprawienia geometrii i rozdzielenia poziomów, wzorem Doliny Mroku i Agropromu, na część podziemną i naziemną. Gonczarenko, oddelegowany wtedy do prac nad uzbrojeniem, nie mógł zaangażować się w poprawki, ale znalazł czas by poprawić projekt hali z TBU-1, czyniąc ją bardziej przestronną.

Nowe oblicze Jantaru

Po kolejnym skompilowaniu Jantaru okazało się, że jest on za „ciężki” – modele były zbyt skomplikowane i było ich za dużo; niektóre (jak bunkier naukowców) nie zostały w pełni dokończone, co pozwalało wysnuć wniosek, że im dalej posuną się prace, tym gorsza będzie wydajność. Sporo problemów przysporzyła też bryła kompleksu w centrum lokacji, ponieważ jej wnętrze na tym etapie ciągle nie było dostosowane do planowanych wnętrz i łącznika z podziemnym laboratorium. Problemy mnożyły się błyskawicznie, a próba zapanowania tak nad nimi, jak i pojawiającymi się w trakcie testów błędami przerosły twórców. W kwietniu 2005 roku zapada trudna decyzja o całkowitym porzuceniu Jantaru i rozpoczęcia prac jeszcze raz.

Równolegle do pierwotnego planu, od kilku miesięcy tworzony był prototyp innej lokacji, jaka teraz stała się Jantarem. Wprowadzono jednak szereg zmian: samo jezioro zmniejszono znacząco, stało się radioaktywnym, mocno zarośniętym bajorem pełnym anomalii. Przed katastrofą zbiornik był oczywiście większy, choć rzeźba terenu wokół sugeruje, że niewiele. Na zachodnim brzegu dawnego jeziora zostaje umieszczony zostaje rozbity ciężki śmigłowiec transportowy Mi-6, a niedaleko stąd staje przeniesiony praktycznie bez zmian ze starej wersji lokacji bunkier naukowców. Krugłow i Sacharow, czyli jego jedyni mieszkańcy stają się także jedynymi postaciami niezależnymi na tym poziomie. Choć lokacja zostaje ostatecznie połączona z Agropromem od południa, Dziczą od wschodu i Czerwonym Lasem od zachodu, w początkowej fazie produkcji istniała jeszcze droga do Martwego Miasta, znajdująca się prawdopodobnie tuż za bramą na północy kompleksu fabrycznego.

O samym kompleksie wiemy niewiele – przypuszczalnie nosi taką samą nazwę, jak lokacja. Większość budynków na przestronnym dziedzińcu jest otwarta, jednak spora część zakładu to tylko umieszczona poza terenem dostępnym dla gracza dekoracja. Wejście do podziemi zostaje umieszczone w budynku centralnym, ale dawne tunele zostają zastąpione koncepcją zbliżoną do tego, co widzieliśmy wcześniej w X18 – ciasnego laboratorium podzielonego na 3 piętra. Wraz ze schodzeniem głębiej, wzrastać miał poziom trudności, a na samym końcu czekał na nas boss – TBU-1, wówczas nazywanym Pseudo-Mózgiem, czyli sztucznie stworzony emiter psioniczny, będący sukcesorem Istoty we Mgle.

W ten sposób do grudnia 2005 roku zbudowano znane wam z Cienia Czarnobyla laboratorium X16. Echem dawnych tuneli pozostaje łącznik, jaki posłuży Naznaczonemu do ucieczki z placówki badawczej. Podobno odpowiadający za niego Aleksander Pawlenko inspirował się ścieżką dźwiękową ze „Stalkera” Tarkowskiego podczas projektowania.

Jantar w tym wydaniu pojawił się 16 marca 2006 w buildzie 2571, a 2 sierpnia tego samego roku, także w buildzie 2588. W tej formie, praktycznie niezmieniony, przetrwał aż do premiery.

Wolisz wideo? Sprawdź nasz kanał: