Ogłoszenia:

Broń

wstęp

W Zonie na każdym kroku czyhać może niebezpieczeństwo, a jedynym sposobem na jego zażegnanie jest posiadanie naładowanej i dobrze utrzymanej broni. To, czy wolimy walkę na krótkim, średnim czy długim dystansie jest kwestią osobistych preferencji – w stalkerskim arsenale znajduje się uzbrojenie odpowiadające różnym potrzebom.

W Cieniu Czarnobyla każdą broń opisują sztywne parametry i ograniczenia, których nie jesteśmy w stanie zmienić poprzez ulepszanie. Warto również zwracać uwagę na jej stan – w czasach, gdy rozgrywają się wydarzenia pierwszej części na terenie Zony nie ma żadnego biegłego w naprawie technika.

Cechy, jakie wzięliśmy pod uwagę w poniższym zestawieniu ograniczyliśmy do pięciu podstawowych:

Celność – określa prawdopodobieństwo, z jakim wystrzelony nabój trafi w wymierzony punkt. Nawet najcelniejsza broń traci ją, gdy strzelamy podczas poruszania (celownik rozszerza się). Waga tego parametru rośnie wraz z odległością od celu – im jesteśmy bliżej, tym mniejszej celności potrzebujemy.

Obrażenia – krótko mówiąc jest to siła uderzenia, z jaką pocisk trafi w cel. Jednak żeby nie było tak różowo, liczy się również rodzaj użytej amunicji; strzelanie do dobrze opancerzonego celu Walkerem P9m amunicją 9×19mm Pb1s zada mniej obrażeń, niż użycie 9×19mm FMJ.

Obsługa – im wyższa, tym szybciej celownik zmniejsza się, pozwalając na dokładniejszy strzał.

Szybkostrzelność – większa wartość sprawia, że szybciej broń wystrzeliwuje kolejne pociski.

Waga – im wyższa, tym szybciej spada wytrzymałość podczas biegania z wyciągniętą bronią.

Nie są to oczywiście wszystkie parametry, jakie opisują broń ale uznaliśmy, że z perspektywy przeciętnego stalkera będą najważniejsze. Do pominiętych przez nas w poniższym zestawieniu należą:

Wytrzymałość – określa ogólną trwałość broni, a więc także jej przydatność w terenie. Wartość spada właściwie z każdym wystrzelonym pociskiem i przyspiesza, im dłuższymi seriami strzelamy. Na wytrzymałość mają wpływ również wybuchające w pobliżu broni materiały wybuchowe oraz anomalie.

Przy mniejszej wytrzymałości spada również celność, a broń zaczyna się zacinać – jedynym sposobem na odblokowanie zamka jest przeładowanie.

Niezawodność – im wyższa, tym bardziej można polegać na broni, tzn. rzadziej się zacina.

Płaskość lotu pocisku – najprościej mówiąc jest to krzywa balistyczna. Określa tor lotu wystrzelonego naboju od punktu wylotu z lufy do punktu upadku.

Odrzut – określa jak mocno broń „kopie” po każdym oddanym strzale, a więc wpływa na dokładność prowadzenia ognia.

 

pistolety

PM

 

W połowie 1945 w związku radzieckim ogłoszono konkurs na nowy pistolet, mający zastąpić wysłużoną „tetetkę”. Celowano w coś mniejszego i lżejszego, a projekt młodego konstruktora, Nikołaja Makarowa okazał się być najlepszy. Wkrótce po zakończeniu konkursu ruszyła masowa produkcja, w trakcie której PM zalał wszystkie kraje Układu Warszawskiego. Choć w Zonie znajdziemy wiele lepszych pukawek, tak ten pistolet jest podstawowym wyposażeniem każdego nowicjusza.

Pb1s

 

Sowiecki pistolet półautomatyczny produkowany w iżewskich fabrykach aż do dnia dzisiejszego. Za podstawę posłużył pistolet Makarowa, przerobiony do celów innego typu zadań. Posiada zintegrowany tłumik, dzięki czemu świetnie nadaje się do dyskretnego eliminowania wrogów.

Fort-12Mk2

 

Pistolet produkcji ukraińskiej, stworzony celem zastąpienia wysłużonych PM-ów. W porównaniu z nimi odznacza się większą celnością i ergonomią. Wszedł do seryjnej produkcji w 1998 roku. Trafił do Zony prawdopodobnie wraz z oddziałami wojskowymi lub – co jeszcze bardziej prawdopodobne – z początkującymi stalkerami.

Fort-15

 

Ulepszona wersja Forta 12. Jego główną zaletą jest powiększony magazynek, a prostota obsługi, wysoka celność oraz szybkostrzelność sprawiają, że można z nim zwiedzić kawał Strefy. Jeden egzemplarz podobno znajduje się w rękach pewnego wojskowego…

Walker P9m

 

Pistolet produkcji niemieckiej, produkowany – tu ciekawostka – również w radomskiej fabryce „Łucznik”. Niezawodny, celny, z całkiem pojemnym magazynkiem.

Walker 9×18

 

Unikatowa wersja Walkera P9m, korzystająca z powszechnie dostępnej amunicji 9×18mm. Jest lekki, szybkostrzelny i posiada chyba największy magazynek ze wszystkich pistoletów widzianych w Zonie.

Martha

 

Pod koniec lat ’70 ubiegłego wieku w armii Stanów Zjednoczonych ogłoszono konkurs na nową broń dla żołnierzy. Po zwycięstwie pistolet zaczął cieszyć się ogromną popularnością zarówno w Ameryce, jak i Europie; wkrótce powędrował także na wschód. Z powodu dużego magazynka i siły obalającej używana zarówno przez siły rządowe jak i przedstawicieli świata przestępczego.

Kora-919

 

Choć wraz z upływem lat pistolet ten przechodził wiele modyfikacji, oryginalną konstrukcję stworzył John Browning ponad 100 lat temu – długie „życie” tej broni jest wystarczającą rekomendacją do jej posiadania. Stalkerzy cenią ją przede wszystkim za wygodę obsługi, a kaliber .45 zapewnia większą zdolność obalającą niż klasyczne naboje 9mm.

Bezgłośna Kora

 

Kora-919 ze zintegrowanym tłumikiem.

SIP-t M200

 

Pistolet samopowtarzalny kaliber .45, będący na standardowym wyposażeniu wielu ugrupowań na terenie Strefy Wykluczenia. Tani, celny i rzadko się zacina.

UDP Compact

 

Samopowtarzalny pistolet stworzony przez koncern Heckler & Koch na początku lat ’90 ubiegłego wieku. Znajduje się głównie na wyposażeniu doświadczonych stalkerów i cechuje go naprawdę imponująca szybkostrzelność na tle innych pistoletów tego kalibru.

Black Kite

 

Niektórzy twierdzą, że to najpotężniejszy pistolet na terenie Zony. Raczej nie spotkamy go na wyposażeniu żadnego stalkera z uwagi na ogromną wagę i kiepską celność. Mimo wszystko nadaje się do polowania na większość groźnych mutantów i w dobrych rękach może nie mieć sobie równych.

Big Ben

 

Wyjątkowy model pistoletu Black Kite, dostosowany do naboju 9×39mm. Już podstawowy model jest śmiercionośny, a ta wersja z powodzeniem może zapewnić zwycięstwo w walce nawet z najtwardszymi mutantami i najlepiej opancerzonymi przeciwnikami.

strzelby

Obrzyn

 

Rosyjska strzelba na dwa naboje ze skróconą lufą. Niewielka celność w połączeniu ze zwiększonym rozrzutem wyklucza walkę na innym dystansie niż bliski. Jest stosunkowo lekki i łatwo go ukryć, przez co często znajdziemy go na wyposażeniu Bandytów.

Chaser 13

 

Strzelba typu pump action, rozpowszechniona zarówno na rynku cywilnym, jak i wojskowym. Dość ciężka, ale bez problemu zatrzyma większość atakujących mutantów.

Bojowy Chaser

 

Ekstremalnie rzadko spotykany wariant Chasera ulepszony poprzez dodanie do niego fragmentu artefaktu. Pozwoliło to na znaczne zwiększenie zadawanych przez strzelbę obrażeń, a w połączeniu z niewielką wagą i szeroko rozpowszechnioną amunicją Bojowy Chaser nie ma sobie równych. Idealny do walki w zamkniętych pomieszczeniach.

SPSA-14

 

Stworzona i produkowana we Włoszech z myślą o wyposażeniu wojska oraz policji. Prawdopodobnie najlepsza strzelba, jaką można znaleźć w Zonie, do tego posiada półautomatyczny tryb strzału. Niepozbawiona wad – duża waga oraz cena odstraszają większość stalkerów, choć w walce z mutantami SPSA-14 nie ma sobie równych.

pistolety maszynowe

Viper 5

 

Najprostsza wersja niemieckiego pistoletu maszynowego z chwytem dla strzelców praworęcznych. Dostosowany do popularnego w Zonie naboju 9×19mm. Świetnie nadaje się do walki ze słabo opancerzonymi wrogami. Niezbyt celny i łatwo się zacina, ale poza tym jest tani w eksploatacji i pozwala na komfortową wymianę ognia.

Bezgłośny Viper

 

Viper 5 z zamontowanym na stałe tłumikiem.

karabiny

AKM-74/2

 

Karabin automatyczny produkcji radzieckiej, używany po dziś dzień na całym świecie. Ten model jest bezpośrednim następcą karabinu AKM, a wraz z ulepszeniami konstrukcyjnymi, zmieniono nabój z 7.62×39 mm na 5.45×39 mm – mniejszy, lżejszy, ale równie skuteczny. W Zonie spotykany powszechnie, znajduje się na wyposażeniu sł wojskowych. Tani, względnie wytrzymały i całkiem celny.

AKM 74/2U

 

Jedna z wersji karabinu AK-74, produkowana z myślą o wyposażeniu czołgistów, pilotów śmigłowców czy żołnierzu Specnazu. Konstrukcyjnie zbliżony do „dużego” modelu, choć z racji skrócenia lufy naprawdę skuteczny jest tylko na krótkim dystansie. Sprawdza się w walce ze słabo opancerzonymi celami, a niska cena i duża szybkostrzelność zapewniły mu niemałą popularność.

Specjalny AKM 74/2U

 

Zmodyfikowany karabinek ze zintegrowanym tłumikiem. Pozostałe parametry względem modelu podstawowego pozostały bez zmian.

Szybkostrzelny Akm 74/2

 

Przerobiona najprawdopodobniej przez któregoś z członków Grupy Striełoka wersja AKM-74/2.

Obokan

 

Wady radzieckich karabinów poprzedniej generacji (AK, AK-74) nie były duże, ale w dłuższym użytkowaniu dotkliwe – przede wszystkim duże drgania broni przy strzelaniu dłuższymi seriami powodowały spory rozrzut, zatem na początku lat ’80 ubiegłego wieku ogłoszono konkurs na mający je zastąpić karabin szturmowy. Tak narodził się Obokan, w Zonie widziany głównie w rękach członków Powinności, wojskowych weteranów czy – rzadziej – Monolitu. Posiada większą celność niż AK-74, jednak kosztem nieco szybszego zużywania.

Snajperski Obokan

 

Standardowy karabin z zamontowanym na stałe celownikiem i nieco zwiększoną celnością.

Szturmowy Obokan

 

Klasyczny Obokan z zainstalowanym na stałe granatnikiem.

IL 86

 

Skonstruowany w drugiej połowie lat ’40 XX wieku w Wielkiej Brytanii karbin szturmowy. Do Zony trafił prawdopodobnie wraz z Najemnikami lub Naukowcami i wkrótce na stałe zagościł na półkach handlarzy. Posiada zintegrowany celownik SUSAT i całkiem zadowalające parametry, jednak jest rzadko używany z uwagi na częste zacinanie się.

Wyważony IL 86

 

W tym chałupniczo przerobionym modelu naprawiono największe wady tego karabinu – zwiększono niezawodność i zmniejszono odrzut. Mimo tego w dalszym ciągu nie jest to najlepsza broń jaką można dostać w Zonie.

Lekki IL 86

 

Jednym z problemów karabinu jest ogromna waga nawet bez magazynka. Kilka egzemplarzy wpadło w ręce zręcznego technika, który przerobił je tak, by były prawie o połowę lżejsze.

TRs-301

 

Unowocześniona wersja amerykańskiego karabinu M4. Znajduje się głównie na wyposażeniu Najemników (ale też Wolności czy Monolitu) i nic dziwnego – to uniwersalna broń z możliwością dołączenia wielu akcesoriów, świetną celnością i przyzwoitymi obrażeniami.

Snajperski TRs-301

 

Zmodyfikowany egzemplarz Trs-301 ze zintegrowanym tłumikiem, przeznaczona głównie do strzelania ogniem pojedynczym. Sprawdza się całkiem nieźle jako lekki karabin snajperski.

SGi 5k

 

Szwajcarski karabin produkowany do dziś. Dobra celność, szybki czas przeładowania i ogromna wytrzymałość na zabrudzenia czynią z niego częsty wybór stalkerów.

GP 37

 

Niemiecki konstruktor Ernst Mauch na początku lat ’90 ubiegłego wieku rozpoczął prace nad nowym karabinem przeznaczonym dla wojska. Kierował się przede wszystkim względami ekonomicznymi – broń miała być łatwa i tania w produkcji. Sześć lat później rozpoczęto produkcję gotowego GP 37. Wbudowany celownik, niski odrzut i ogólna wygoda użytkowania szybko przekonały do siebie żołnierzy. W Zonie zdobył ogromną popularność wśród frakcji Wolność, ale jest również używany przez Monolit.

FT 200M

 

Wyjątkowy karabin, powstały na przełomie XX i XXI wieku w Belgii, będący bronią modułową, dostosowaną do używania zarówno przez osoby lewo-, jak i praworęczne. Wariant spotykany w Zonie posiada moduł karabinka kaliber 5.56×45 mm, granatnik i celownik średniego zasięgu. W połączeniu z bardzo dobrymi parametrami jest to jedna z lepszych broni jakie można znaleźć.

Tunder S14

 

Modułowy karabin szturmowy, charakteryzujący się niezwykłą łatwością w dostosowywaniu do aktualnych potrzeb – jest tu zarówno karabinek automatyczny jak i granatnik podlufowy. Konstrukcyjnie w większości składa się z tych samych części, co AKS-74/2U, jednak kaliber 5.45×39mm zastąpiono tutaj 9×39mm. Droga, ale niezawodna i lekka broń.

Karabin szturmowy VLA

 

Karabinek automatyczny produkcji radzieckiej, wyposażony w zintegrowany tłumik. Stworzony głównie z myślą o oddziałach Specnazu. Z racji wykorzystywania amunicji 9×39mm.tylko najbardziej doświadczeni i najbogatsi stalkerzy mogą sobie na nią pozwolić… O wiele częściej widuje się go na wyposażeniu elitarnych oddziałów Monolitu.

karabiny snajperskie

Wintar BC

 

Powstał w podobnym czasie co VLA, jako zamiennik stosowanych dotychczas przez radziecki Specnaz karabinów AKM. Do Zony trafił prawdopodobnie wraz z elitarnymi oddziałami wojska i stał się jednym z najlepszych – jeśli nie najlepszym – karabinem snajperskim. Lekki, cichy i za sprawą kalibru 9×39 mm niesamowicie potężny. Jedyną znaczącą wadą może być mały magazynek, ale rekompensuje to błyskawiczny czas przeładowania.

SWDm 2

 

Znany także jako Karabin Wyborowy Dragunowa. Broń produkcji radzieckiej stworzona w latach ’60 ubiegłego wieku jako następca wysłużonego Mosina. Nowy model miał wyróżniać się zasięgiem rzędu 1300 metrów i wykorzystywaniem ulepszonego naboju 7.62×54 mm, zawierającym stalowy penetrator i ołowiany rdzeń. SWD zadaje ogromne obrażenia i jest niesamowicie celny, ale trudno go znaleźć w Zonie.

SWUmk2

 

Skrócona wersja karabinu SWD. Zadaje co prawda nieco mniejsze obrażenia i nie jest tak celny, ale jest o wiele lżejszy i wygodniejszy w obsłudze.

Karabin Gaussa

 

Prace nad nim rozpoczęły się jeszcze przed drugą katastrofą. W całej Zonie nie ma bardziej celnej ani zadającej większe obrażenia broni. Mimo wręcz absurdalnej siły ognia odrzut jest niewielki. Karabin zasilają odłamki artefaktu Błysk, a on sam korzysta – prawdopodobnie – z amunicji 9mm, choć do jego działania wymagane są specjalne baterie.

granatniki

Bulldog 6

 

Rosyjski granatnik kalibru 40mm. Wolny czas przeładowania, niska szybkostrzelność i duża waga to jego główne wady – mimo tego zadaje ogromne obrażenia i jest idealny do walki z grupami mutantów.

RPG-7u

 

Ręczny granatnik przeciwpancerny pochodzący z ZSRR i używany głównie w krajach Układu Warszawskiego. Jest prosty w obsłudze i efektywny i choć w Zonie znaleźć można sporo egzemplarzy tej broni, stalkerzy z reguły ich nie noszą.

Podziel się!